ေန ့ကိုလစား၊လကိုႏွစ္စား၊ေႏြမိုးေဆာင္းအလီလီေျပာင္းခဲ့ျပီးကိုယ္ကိုတိုင္ပင္အသက္(၃၀)ေက်ာ္လူလတ္ပိုင္းသို ့ေရာက္ရွိခဲ့ေလျပီ။စိတ္ထဲတြင္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာအေျကာင္းအရာမ်ားကားမေန့တေန့ကျဖစ္ပ်က္သကဲ့သို့ပင္စိတ္ထဲတြင္ဟိုတစ္ကြက္၊သည္တစ္ကြက္ထင္က်န္ေနဆဲ။
ကေလးေလးဘ၀စေက်ာင္းတက္ရေသာေန ့မ်ားသို ့အေတြးစမ်ားကလြင့္ေမ်ာသြားျပန္သည္။
ထိုစဥ္ကတည္းကယေန့အထိတစ္စုံတစ္ေယာက္ေသာပံုရိပ္ကစိတ္ထဲအသည္းထဲတြင္အျမဲထင္မွတ္လွ်က္ရွိသည္။
ထိုစဥ္ကအသက္၃၀-ေက်ာ္ခန့္ယခုအခါအသက္၆၀-ေက်ာ္ခန့္ကြ်န္ေတာ့္ေတြ့တုိင္းမ်က္ႏွာတြင္က်က္သေရအေပါင္းႏွင့္ျပည့္စုံျပီးအျပဳံးႏွင့္အျမဲျကိုဆိုေနတတ္သည့္အမ်ဳိးသမီးျကီးတစ္ဦး။
ေန့လည္မုန့္စားဆင္းခ်ိန္ေရာက္လွ်င္တကူးတကလာျပီးသူ့သားအားမုန့္စားေကၽြးတတ္သူ။ထုိသူကားကၽြန္ေတာ့္၏တုႏွဳိင္းမဲ့ေမတၱာကရုဏာရွင္ေမြးသမိခင္ေက်းဇူးရွင္အေမပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
အဆိုေတာ္ဘိုဘို၏သီခ်င္းစာသားတခ်ဳိ ့နားထဲတြင္ျပန္ျကားေယာင္မိသည္။ “ဆံေတြျဖဴသြားက်ဳိးပေစ။ပါးေရနားေရေတြတြန္ ့လိပ္ပေစ။ အေမ့ရုပ္ရည္အျမဲလွေနတယ္”ဟူ၍။
မွန္ပါသည္။
သားသမီးမ်ားအဖုိ ့ကိုယ့္မိဘႏွစ္ပါးသည္ အျမဲပ်ဳိျမစ္ႏွရြယ္ေနသလုိ မိဘမ်ားအဖုိ ့လည္းကုိယ့္သားသမီးမ်ားမည္မွ်ပင္အသက္ျကီးေနေစကာမူမ်က္စိထဲတြင္ကေလးေလးအေနႏွင့္သာထာ၀ရယူဆျကသည္မွာဓမၼတာျဖစ္ပါသည္။
မွန္ပါသည္။
သားသမီးမ်ားအဖုိ ့ကိုယ့္မိဘႏွစ္ပါးသည္ အျမဲပ်ဳိျမစ္ႏွရြယ္ေနသလုိ မိဘမ်ားအဖုိ ့လည္းကုိယ့္သားသမီးမ်ားမည္မွ်ပင္အသက္ျကီးေနေစကာမူမ်က္စိထဲတြင္ကေလးေလးအေနႏွင့္သာထာ၀ရယူဆျကသည္မွာဓမၼတာျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္လူလားေျမာက္လာသည္ကစျပီးေႏြးေထြးေသာအေမ့ရင္ခြင္၊ေမတၱာကရုဏာအျပည့္ႏွင့္ေကၽြးေမြးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ျခင္းခံရသည္မွာကၽြန္ေတာ္ဆယ္တန္းေအာင္သည့္အထိျဖစ္သည္။ အေဖကအိမ္၏စား၀တ္ေနေရးအတြက္အျပင္ထြက္၀မ္းစာရွာေဖြသကဲ့သို ့ အေမသည္လည္းအိမ္မွာေန၍ ၀တၱရားမပ်က္ အိမ္ေထာင္ရွင္မေကာင္းတစ္ေယာက္၏တာ၀န္ကိုေက်ပြန္ျမဲျဖစ္သည္။ ျပန္လည္ေတြးေတာျကည့္ပါကပစၥည္းဥစၥာျပည့္စုံသည့္မိသားစုတစ္စုမဟုတ္ခဲ့ေသာ္လည္းအျကင္နာေမတၱာအျပည့္ျဖင့္ေႏြးေထြးေသာမိဘ၏ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မွဳေအာက္တြင္ျကီးျပင္းခဲ့ရသည့္ကၽြန္ေတာ့္တုိ ့ေမာင္ႏွမမ်ားမွာအျခားသူမ်ားထက္စာလွ်င္မ်ားစြာကံေကာင္းျပည့္စုံလွေပသည္။ဤမိသားစုျဖစ္လာေအာင္ဖန္ဆင္းေပးေသာျမတ္စြာဘုရားသခင္ကိုလည္းေက်းဇူးအထူးတင္မိသည္။
အမ်ားစုသူငယ္ခ်င္းမ်ား၏မိဘမ်ားမွာသားသမီး၇တန္း၊၈တန္းေရာက္လွ်င္ေက်ာင္းမလိုက္ပို ့ျကေတာ့ေသာ္လည္းကၽြန္ေတာ့္၏အေမႏွင့္အေဒၚ(အေဖ့ညီမကၽြန္ေတာ္တို ့ႏွင့္အတူေနသူအပ်ဳိျကီး)မွာကားကၽြန္ေတာ္တို ့ေမာင္ႏွမ၈တန္းေရာက္သည့္အထိမျငီးမညဴေက်ာင္းလိုက္ပို ့ျမဲျဖစ္သည္။အေမသည္ကားခ်က္ေရးျပဳတ္ေရးတြင္လည္းသူမတူေကာင္းလွသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို ့မွာျမန္မာျပည္ဖြားတရုပ္လူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ႏွစ္စဥ္သူ ့အခ်ိန္ႏွင့္သူ ့အခါရုိးရာဓေလ့အရဆိုင္ရာဆိုင္ရာမ်ားကိုရွိခိုးျကရျမဲျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ေျပာရလွ်င္ႏွစ္စဥ္အဘိုးအဘြားေသဆုံးသည့္ႏွစ္ပတ္လည္တြင္ဟင္းခ်က္ကန္ေတာ့ရျခင္း၊တရုပ္လ(၇)လခြဲ(တေစၦကန္ေတာ့ပြဲ)တြင္၀က္သားေကာက္ညွင္းထုပ္(ဘက်န္)ႏွင့္ေကာက္ညွင္းအခ်ဳိထုပ္(ကီက်န္)လုပ္၍ကန္ေတာ့ရျခင္း၊ႏွစ္ကူးတြင္အခ်ဳိမုန္ ့(အီေကြ ့)၊အငံမုန္ ့(ေအာ္ေကြ ့က်င္)လုပ္၍ကန္ေတာ့ရျခင္း၊တရုပ္မုန္ ့လုံးေရေပၚလုပ္၍ကန္ေတာ့ပြဲအစရွိသည္မ်ားျဖစ္သည္။ရုိးရာပူေဇာ္ကန္ေတာ့ရာတြင္တရုပ္ဟင္းဖြယ္မ်ားျဖစ္ေသာ၀က္သားလုံးေျကာ္၊ပုဇြန္ေျကာ္၊ေခါက္ဆြဲေျကာ္၊ျကာဇံေျကာ္၊၀က္ေျခေထာက္ဟင္း၊သီးစုံဟင္းခ်ဳိ၊ေကာ္ျပန္ ့၊ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲတို ့ကားအေျခခံမပါမျဖစ္ဟင္းမ်ားျဖစ္ျကသည္။အထက္တြင္ေဖာ္ျပေသာဟင္းမ်ားမုန္ ့မ်ားကိုႏွစ္စဥ္သက္ဆိုင္ရာပြဲေရာက္တိုင္းကၽြန္ေတာ့္အေမကားနာမည္ေက်ာ္စားဖုိမွဴျကီးတစ္ေယာက္သဖြယ္မေမာတမ္းမပန္းတမ္း၊ခ်က္ျမဲျပဳတ္ျမဲရိွခုိးျမဲျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္တို ့ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္အေဒၚမွာကားအေမ့၏အကူမ်ားျဖစ္ျကသည္။အကူဟုဆိုေသာ္လည္းတကယ္လုပ္ရသည္မွာအေမႏွင့္အေဒၚသာျဖစ္ျပီး၊ကၽြန္ေတာ္တို ့သည္ကားအလုပ္နည္းနည္းအစားမ်ားမ်ားအားေပးျကသူမ်ားျဖစ္သည္။ဤသို ့ေျကာင့္ကၽြန္ေတာ္တို ့သည္ကားငယ္စဥ္ကစအစားႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္မဆင္းရဲအရသာေပါင္းစုံ၊ဟင္းေပါင္းစုံအလွ်ဳံအပယ္ႏွင့္ကံေကာင္းျကသူမ်ားျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္တို ့ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္ယခုအသက္(၃၀)ေက်ာ္သည့္တုိင္ဘယ္သူအေမ့နားမွာရွိလွ်င္အေမကထုိသူ ့ကိုဟင္းမ်ဳိးစံုခ်က္ေကၽြးျမဲျဖစ္သည္။ပင္ပန္းလွပါျပီအေမ။အေမ့ေက်းဇူးသည္ကားေမြးေက်းဇူးမေျပာႏွင့္၊ ေကၽြးေက်းဇူးပင္လွ်င္ဆပ္၍မကုန္ႏုိင္လွေပ။ အေမ၏ခ်က္ျပဳတ္စြမ္းရည္ကားဤမွ်ႏွင့္မကေသး။အထက္ပါဟင္းအမ်ားစုမွာလက္ရွည္တရုပ္လူမ်ဳိး(ဖူက်င့္)အစားအစာမ်ားသာျဖစ္သည္။အေမကားဤမွ်ႏွင့္မေရာင့္ရဲေသး၊အခြင့္ရလွ်င္ရသလိုအျခားလူမ်ဳိးမ်ား၏ဟင္းဖြယ္မ်ားကိုလည္းအခ်က္သင္ေသး၏။ဖုက်ဳိးတရုပ္လူမ်ားမ်ား၏ဟင္းေပါင္း၊ဂ်ဳံအာလူး(အျမီးႏွစ္ခြႏွင့္)ဟင္းခ်ဳိ၊English Teacher(ခရစ္ယာန္လူမ်ဳိး)ထံမွခရစၥမတ္အခ်ဳိမုန္ ့လုပ္နည္းမ်ားလည္းသင္ထားေသး၏။ျမန္မာျပည္ေပါက္တရုပ္လူမ်ဳိးပီပီျမန္မာဟင္းဖြယ္မ်ားသည္လည္းအေမ့ကိုအႏုိင္မယူႏုိင္ေပ။မုန္ ့ဟင္းခါး၊အုန္းႏုိ ့ေခါက္ဆြဲ၊ေခါက္ဆြဲသုတ္၊ငါးဖယ္ေျကာ္၊ျကာဇံဟင္းခါးစေသာျမန္မာ့စားဖြယ္၊ဘယာေျကာ္၊အာလူးကကၠတစ္ေျကာ္၊ကုလားပဲသုတ္၊ကုလားဟင္းစေသာကုလားဟင္းဖြယ္မ်ားလည္းအေမ့၏လက္ႏွင့္မလြတ္ကင္းႏုိင္ခဲ့ေပ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေမာင္ႏွမသည္ကားအစားသာအမ်ဳိးစုံစားတတ္ျပီး၊ဟင္းအခ်က္အျပဳတ္တြင္ေတာ့အေမ့၏ဆယ္ပုံတစ္ပုံပင္မမွီႏုိင္ခဲ့။ႏွေျမာဖြယ္ပင္။
အေမသည္ကားအစားအေသာက္ဘက္တြင္သာပါရဂူမဟုတ္၊အျခားဘက္တြင္လည္းလစ္ဟင္းခဲ့သူမဟုတ္ေပ။အထည္အခ်ဳပ္အလုပ္တြင္လည္းကြ်မ္းက်င္လွသည္။ပုဆိုး၊ထမီစသည့္အေျခခံအထည္ခ်ဳပ္မ်ားကအစကေလးအက်ီ ၤ၊အမ်ဳိးသမီး၀တ္အက်ီ ၤမ်ားအထိခ်ဳပ္တတ္ေသး၏။အမ်ဳိးသမီးအက်ီ ၤမ်ားပုံစံရွိလွ်င္အေမကားခ်ဳပ္တတ္ျမဲျဖစ္သည္။ငယ္စဥ္ကအသိအကၽြမ္း၊ေဆြမ်ဳိးႏွင့္အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ား၏အပ္ထည္မ်ားကိုလည္းဒိုင္ခံခ်ဳပ္ေပးျမဲျဖစ္သည္။အဖိုးလက္ခမွာအမ်ားထက္နည္းပါးစြာေတာင္းခံတတ္ေသာ္လည္းခ်ဳပ္လုပ္ရာတြင္ေစ့စပ္လွသည္မုိ ့ ်ဳပ္ရသည္မွာလက္ခႏွင့္ေတာင္မကာမိဟုကၽြန္ေတာ္တို ့မွာမျကာခဏခအေမ့အားေစာဒကတက္တတ္ျမဲျဖစ္သည္။အသက္အရြယ္ရလာသည့္အခ်ိန္မွကၽြန္ေတာ္တို ့၀ုိင္းေျပာသည္ကတစ္ေျကာင္း၊မ်က္စိအားသိပ္မေကာင္းသည္ကတစ္ေျကာင္းမို ့အပ္ထည္မလက္ခံေတာ့။အိမ္သားမ်ားအတြက္လိုအပ္သည္မ်ားကား၀ါသနာအရခ်ဳပ္လုပ္ျမဲျဖစ္သည္။အစကေယာက်ာၤးေလးရွပ္အက်ီ ၤသိပ္မခ်ဳပ္တတ္။တေန ့ေတာ့သူ ့သူငယ္ခ်င္းထံတြင္ရွပ္အက်ီ ၤေကာ္လံပုံစံသြားယူခ်ဳပ္နည္းသင္ယူျပီးေနာက္ကၽြန္ေတာ့္ရွပ္အက်ီ ၤမ်ားလည္းသူမခ်ဳပ္ေပးျမဲသာျဖစ္သည္။တစ္ႏွစ္လွ်င္အနည္းဆုံးကြ်န္ေတာ္တို ့ေမာင္ႏွမအတြက္အက်ီ ၤ၀တ္စုံတစ္စုံ(သို ့)ႏွစ္စုံအေမကိုယ္တို္င္ခ်ဳပ္ေပးျမဲျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို ့ေမာင္ႏွမအလယ္တန္း၊အထက္တန္းေရာက္လာေသာအခါေက်ာင္းစရိတ္စတင္ျကီးမားလာသည္မုိ ့အိမ္၏စား၀တ္ေနေရးသိပ္မေလာက္မငျဖစ္စျပဳလာသည္။ထိုစဥ္ကအေမကားသားသမီးမ်ား၏ပညာေရးအဆက္မျပတ္ရန္အတြက္အိမ္၀င္ေငြကိုတစ္ဖက္တစ္လမ္းကရွာေဖြရျပန္သည္။ သူတတ္ကၽြမ္းေသာတရုပ္စာျဖင့္အသိကေလးမ်ား၊တရုပ္စာသင္ခ်င္ေသာအသိမ်ားအားစာသင္ေပးျခင္းျဖစ္အိမ္စရိတ္၀န္ကိုတစ္ပို္င္တစ္ႏုိင္ထမ္းေဆာင္ရျပန္သည္။သားသမီးမ်ား၏ဘ၀ေရွ ့ေရးအတြက္ဟူေသာရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုျဖင့္အရာရာကိုမေျကာက္မရြံ ့ယုံျကည္ခ်က္၊အားမာန္သတၱိအျပည့္ျဖင့္အခက္အခဲမွန္သမွ်ေက်ာ္လြန္ျဖတ္ေက်ာ္ရဲေသာအာဂလူသားအေမပင္ျဖစ္သည္။အေမအျကိမ္ျကိမ္ေျပာဖူးေသာစကားတစ္ခြန္းရွိသည္။ကၽြန္ေတာ့္တစ္သက္တြင္လည္းေမ့ေပ်ာက္ႏုိင္မည္မဟုတ္ေသာစကားတစ္ခြန္းပင္။"အေမ့မွာမင္းတို ့ကိုအေမြေပးစရာအျခားမိဘေတြလိုပစၥည္းဥစၥာမ်ားမ်ားစားစားမရွိ။ပညာအေမြသာလွ်င္အေမ့သားတို ့သမီးတို ့အားအေမြေပးခဲ့ႏုိင္သည္။ျကိဳးျကိဳးစားစားသင္ယူျကပါေတာ့။"ဟူ၍။ကၽြန္ေတာ့္အေနႏွင့္ေျပာလိုသည္မွာအေမေပးေသာအေမြမွာကၽြန္ေတာ့္အတြက္တစ္သက္စာလုံလုံေလာက္ေလာက္ရွိခဲ့ပါျပီ။အေမစိတ္ခ်ေနပါေတာ့ဟူ၍။
အေမ့လုိလူမ်ဳိးကမာၻေပၚတြင္ရွိျကဦးမည္ျဖစ္ေသာ္လည္းကၽြန္ေတာ္တို ့အဖုိ ့ကားတုႏွဳိင္းမဲ့မာသာမိခင္တစ္ဦးေလပင္။အထက္တြင္ေဖာ္ျပသကဲ့သို ့အေမသည္ကားကၽြန္ေတာ္တို ့သားသမီးမ်ားအေပၚစား၊၀တ္၊ေနေရးအေျခခံသုံးရပ္စလုံး၌ေရွ ့မွမားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့ေသာသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ျမတ္စြာဘုရားသည္ႏွစ္စဥ္တာ၀တိ ံသာ၌မယ္ေတာ္မိနတ္သားအားတရားေဟာျပျခင္းျဖင့္မိခင္၏ေက်းဇူးႏုိ ့တစ္လုံးဖုိးပင္မေက်ဟုဆိုခဲ့လွ်င္ကၽြန္ေတာ္တို ့ေမာင္ႏွမအဖုိ ့မိခင္၏ေက်းဇူးႏုိ ့အပုံတစ္ရာတစ္ပုံပင္မေက်ႏိုင္ေသး။အဘယ္ေတာ့မွ်လည္းေက်ႏုိင္စရာမရွိဟုမွတ္ယူႏုိင္ပါသည္။
အေမသည္အျခားဘက္တြင္သည္းခံအေလွ်ာ့ေပးႏုိင္ေသာ္လည္းစည္းကမ္းႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္တစ္ျပားသာမွမေလွ်ာ့မ်က္ႏွာသာမေပးခဲ့။စည္းကမ္းႏွင့္ပတ္သက္၍ေျပာရလွ်င္ေတာ္ရုံတန္ရုံဆူပူျကိမ္ေမာင္းဆုံးမတတ္သည္ကအပရုိက္ခဲသည္။ငယ္စဥ္ကကၽြန္ေတာ္ဂ်ီက်၍အေဖနည္းနည္းအရုိက္ျကမ္းသြားသည္ပင္အေဖႏွင့္စကားမ်ားတတ္ေသာအေမပင္။သို ့ေသာ္ကၽြန္ေတာ္တို ့ႏွဳတ္မွဆဲေရးျကမ္းတမ္းေသာစကားျကားရလွ်င္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို ့ပါးႏွင့္သူ ့လက္၀ါးလက္မလြတ္တတ္။ေငြေရးေျကးေရးႏွင့္ပတ္သက္၍လည္းအေမေျပာဖူးသည္။အဘိုးကသူ ့အားေျပာဖူးသည္"ေငြေရးေျကးေရးႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္စည္းကမ္းရွိရမည္။ေမာင္ႏွမပင္ျဖစ္ေနေစကာမူရွင္းရွင္းလင္းလင္းစာရင္းဇယားႏွင့္အတိအက်ရွိရမည္"ဟူ၍။သူမကိုယ္တိုင္လည္းေငြေရးေျကးေရးစာရင္းဇယားႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္အေဖကိုပင္လွ်င္ရသုံးစာရင္းရွင္းရွင္းလင္းလင္းသင္ျပတတ္သူျဖစ္သည္။
အေမ့အေျကာင္းေျပာရလွ်င္စာႏွင့္ပင္ဖြဲ ့ႏြဲ ့၍မကုန္ႏုိင္ေအာင္မ်ားျပားလွသည္။ အေမ့သားမို ့အေမ့အေျကာင္းသာသာထုိးထုိးေျပာတတ္သည္ဟုအမ်ားကဆိုလွ်င္ကၽြန္ေတာ့္အဆိုအပုိမပါ၊အမွန္မ်ားသာျဖစ္ေျကာင္းကၽြန္ေတာ္တို ့အိမ္သားမ်ားႏွင့္အေမ့အားအကၽြမ္းတ၀င္ရွိဖူးသူတိုင္းသိျကေပလိမ့္မည္။အဆုံးဆိုရေသာ္အေမကၽြန္ေတာ္တို ့အေပၚတာ၀န္ေက်ရုံသည္မကတစ္ဖက္ကမ္းေတာင္လြန္ေနေလျပီ။အေမ့သားသမီးမ်ားျဖစ္ေသာကၽြန္ေတာ္တို ့ေမာင္ႏွမသည္ကားအေမေမွ်ာ္မွန္းထားသကဲ့သို ့ပညာတတ္၍ဆင္ျခင္တုံတရားႏွင့္ျပည့္စုံေသာ၊ေငြေရးေျကးေရးတြင္စာရင္းဇယားႏွင့္စည္းကမ္းရွိေသာ၊လိမၼာယဥ္ေက်းေသာ၊အေမ့ကဲ့သို ့ကိုယ့္သားသမီးမ်ားအေပၚတြင္တာ၀န္ေက်ျပြန္ေသာသူမ်ားျဖစ္ျကေစရန္ကုိယ္အားဥာဏ္အားရွိသေရြ ့ျကိုးစားျကရမည္မွာကၽြန္ေတာ္တို ့၏ရာသက္ပန္တာ၀န္ပင္ျဖစ္ေလသည္။အေမသက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ျပီးသားသမီးေျမးျမစ္မ်ားႏွင့္ထာ၀ရစိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ၊ကုိယ္က်န္းက်န္းမာမာေနထုိင္ႏုိင္ပါေစဟုထာ၀ရဆႏၵေျခြဆုေတာင္းလွ်က္။ ။
【ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ကၽြန္ေတာ့္အားကိုးလလြယ္ဆယ္လေမြး၍လူလားေျမာက္ျပီးယေန ့ယခုအေျခေရာက္ေအာင္ပင္ပင္ပန္းပန္းေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေသာမာတာမိခင္အနႏၱေက်းဇူးေတာ္ရွင္အေမ့အားရွိခုိးကန္ေတာ့လုိက္ပါသည္။အျခားအျခားေသာသားသမီးမ်ာလည္း အေမ့နည္းတူအျခားမိခင္မ်ား၏ေက်းဇူးမ်ားကိုလည္းစိတ္ထဲတြင္အျမဲတမ္းျပန္လည္ေအာက္ေမ့သတိတရေနေစရန္ရည္ရြယ္ပါသည္။】
